Μαζί με την ουσιώδης ανάρτηση του alzap, αφήνω κάτι δίκες μου σκέψεις.
Θυμάμαι την φοβερή ιστορία της Τατιάνας Κούνεβα, όπως την διάδωσαν τα ΜΜΕ και τα blogs, πριν 1 χρόνο περίπου. Πέρασε τόσος χρόνος και η γυναίκα είναι ακόμα στο νοσοκομείο...με μια άρρωστη μητέρα (καρκινοπαθής), αναγκασμένη να φροντίζει της πληγές της κόρης της και της αόρατες πληγές της ψυχής του μικρού της εγγονού, να τους στηρίζει υλικά και ψυχολογικά…
Η Τατιάνα είναι μια ιστορία από τις πολλές, των οικονομικών μεταναστών από τις πρώην «κομουνιστικές» χώρες. Πολύ ξεχωριστή κατά τα άλλα, όπως ξεχωριστοί αποδεικνυόμαστε καθημερινά ο καθένας από μας, έλληνες η μη, που κουβαλάμε τον δικό μας σταυρό.
Η Τατιάνα δεν ήρθε σαν απλή οικονομική μετανάστρια στην Ελλάδα που τόσο θαύμαζε, αλλά εγκαταστάθηκε αναγκασμένη, σαν μάνα που πρέπει να γιατρεύει τον καρδιοπαθή μοναχοπαίδι της. Ιστορικός σαν επάγγελμα στην χώρα της, η Τατιάνα γνωρίζει τι σημαίνει η εκμετάλλευση από τον άνθρωπο εδώ, στην χώρα της δημοκρατίας. Δουλεύει την νύχτα 8-ωρο με 500 ευρώ το μήνα… το μόνο της δικαίωμα ήταν να πει "ευχαριστώ" για αυτό το πενιχρό μισθό, που βασικά είναι της πείνας για οποιονδήποτε είναι αναγκασμένος να ζει σε ελληνικές συνθήκες (δυσανάλογο ποσό ενοικίου η τιμών διατροφής!). Μετά περνά στην ανεργία και οι εγχειρήσεις του παιδιού μαζί με την συνεχής γιατρική παρακολούθηση του μικρού τις επέβαλαν την διαμονή της εδώ, αρχίζει να δουλεύει σαν καθαρίστρια σε ένα συνεργείο καθαρισμού. Υπογράφει συμβάσεις χωρίς να ξέρει να διαβάζει ελληνικά, με καλή πίστη στα λεγόμενα των εργοδοτών που την εξαπατούν ανελέητα, όπως κάνουν και με όλες τις άλλες. Σηκώνει όμως ανάστημα και παλεύει σαν συνδικαλίστρια, όχι μόνο για αυτήν, αλλά για το ΔΙΚΙΟ ΟΛΩΝ, Ελληνίδες η μη! Αυτό που μου έμεινε έντονα στο μυαλό από εκείνες τις πρώτες πληροφορίες στα ΜΜΕ, είναι ένα συνταρακτικό γεγονός… Οι εργοδότες της την φώναξαν και της προσέφεραν έναν πολύ καλό ποσόν για να μην συνεχίζει τον αγώνα της, αλλά τους απάντησε αρνητικά! Μετά άρχιζαν η απειλές για την ζωή της... Θυμάμαι ότι αυτό που είπε τότε περίπου, ήταν ότι δεν μπορούσε να δεχτεί γιατί θα είχε προδώσει όλες τις άλλες, ελληνίδες και ξένες. Αναρωτιέμαι αν το να προσφέρεις στους έλληνες, να προσφέρεις ψυχή και σώμα, δεν είναι η ουσία του ελληνισμού; Αυτό ρωτώ πολλούς που είναι «γέννημα- θρέμμα έλληνες» και θεωρούν «μαγκιά» και «εξυπνάδα» οτιδήποτε λαμογιά τους βοηθάει επί προσωπικού και σε βάρος των άλλων Ελλήνων… (τελευταία πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν την έννοια του «αυτοδημιούργητου»- με ξένα κόλλυβα!).
Στην ουσία αναρωτιέμαι τι άλλο σημαίνει να είσαι Έλληνας παρά να παλεύεις για το Δίκιο ΟΛΩΝ που ζούν εδώ;
Από εκείνες τις μέρες θυμάμαι επίσης την συμπαράσταση που είχε από τον Τομέα Γυναικών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τον Πρόεδρο τον ίδιο… Τώρα, προς τιμή του, ο Μιχάλης Χρυσοχοιδης ανοίγει την υπόθεση που ήταν μισοτελειωμένη, χωρίς ουσιαστικά να ερευνηθεί ποτέ από την προηγούμενη κυβέρνηση. Θέλει να αποδώσει επιτέλους Δικαιοσύνη!
Τα λόγια μου για την Τατιάνα Κούνεβα, είναι φτωχά… Απλά υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο ψυχής της. Της Ελληνικής Ψυχής της, γιατί, αν μη τι άλλο, απέδειξε ότι να είσαι Έλληνας δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός της μοίρας, δεν σημαίνει να είσαι απλά «γέννημα- θρέμμα», αλλά να είσαι έτοιμος να δώσεις το αίμα σου για το μεγάλο Δίκιο ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ που ζούμε στην Ελλάδα, Έλληνες και μη… Δεν είναι μόνο να βλέπεις την Ακρόπολη (πολλές φορές ούτε καν αυτό!) και να διαβάσεις την ιστορία για την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία, αλλά ΠΡΩΤΑ απ’όλα, να την τιμάς!
Μερικές φορές, ένας καταδικασμένος «ασήμαντος» από τους υποκριτικούς κανόνες μιας άδικης κοινωνίας της αγοράς, αποδεικνύεται μεγάλος Άνθρωπος σε κρίσιμες στιγμές… Η Τατιάνα είναι ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ πάνω απ’όλα… δεν ζήτησε, δεν λύγισε, δεν κλάφτηκε… Πάλεψε… Αν μη τι άλλο, εμείς τώρα πρέπει να αναλογιστούμε όχι μόνο τι δικαιώματα έχει, αλλά ΠΡΩΤΑ απ’όλα τι υποχρεώσεις έχουμε Εμείς απέναντι σε αυτούς τους Ανθρώπους!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εμείς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εμείς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Εκστρατεία κατά της Παιδικής κακοποίησης
Σας παρακαλούμε όλους, αναρτήστε το post στο blog σας
Το χαμομηλάκι
Διαμαρτυρία για την κακοποίηση του Παιδιού
Τα παιδιά δεν θα έχουν δεύτερη ευκαιρία.
Σταματήστε την παιδική κακοποίηση
Τα βίντεο που ακολουθούν,
αποτελούν μέρος της σειράς που ετοιμάζει το Χαμομηλάκι
για την Παιδική Κακοποίηση.
Παρακαλούμε προωθήστε τα σε όσους περισσότερους μπορείτε,
για την ενημέρωση όλων μας και την προστασία των παιδιών μας.
· 1.0 Παιδική Κακοποίηση - Σωματική
· 2.1 Παιδική Κακοποίηση - Σεξουαλική
· 2.2 Παιδική Κακοποίηση - Σεξουαλική (Πρόληψη)
· 3.0 Παιδική Κακοποίηση - Συναισθηματική
To χαμομηλάκι
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ!!!
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ!!!
«Βουλγαρικά... κεφάλια!»
“Ισχύουν ή όχι τα χωροταξικά κριτήρια για το σε ποιο σχολείο θα πάει ένας μαθητής; Φαίνεται πως η απάντηση είναι ξεκάθαρα «όχι», αν το ερώτημα αφορά αλλοδαπό μαθητή. Οκτάχρονος υπήκοος Βουλγαρίας, εδώ και μια βδομάδα τώρα άγεται και φέρεται μεταξύ δύο σχολείων της βόρειας πλευράς της Μυτιλήνης, αφού το σχολείο, που βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα από το σπίτι του μαθητή δηλώνει πως δεν έχει χώρο να τον… δεχθεί.
Αναλυτικότερα, παρά το ισχύον μία τριετία τώρα καθεστώς χωροταξικής κατανομής των μαθητών στην πόλη της Μυτιλήνης, όπου φοιτούν σε σχολείο ανάλογα με τη διεύθυνση κατοικίας τους, εδώ και λίγες μέρες μαθητής της Γ΄ τάξης, που ήρθε από μετεγγραφή από δημοτικό σχολείο χωριού της Λέσβου, δεν μπορεί να… ριζώσει σε τάξη. Αρχικά ο μικρός γράφτηκε στο σχολείο της περιοχής του, απ’ το οποίο το σπίτι του - όπως προαναφέραμε - απέχει μόλις μερικές δεκάδες μέτρα. Μετά όμως από δυο μέρες φοίτησης εκεί, η διεύθυνση του σχολείου απευθύνθηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ζητώντας να βρεθεί άλλο σχολείο για τον οκτάχρονο Βούλγαρο.
«Εμείς - μας είπε η διευθύντρια του συγκεκριμένου δημοτικού σχολείου - για το καλό του παιδιού, απευθυνθήκαμε στη διεύθυνση τονίζοντας πως είμαστε ένα πολυπληθές σχολείο, με 23 ήδη παιδιά στη Γ΄ τάξη, όταν άλλα σχολεία έχουν 15 ή 16 μαθητές στην ίδια τάξη. Ούτε υποδείξαμε σχολείο, ούτε αρνηθήκαμε να δεχθούμε το μαθητή, τον οποίο μάλιστα απ’ την πρώτη στιγμή γράψαμε και στο ολοήμερο σχολείο. Η διεύθυνση αποφάσισε για την καλύτερη φοίτηση του μαθητή να πάει σε άλλο σχολείο, με σαφώς λιγότερο αριθμό μαθητών. Άλλωστε η μητριά του παιδιού δεν έφερε αντίρρηση, δεν μας είπε ότι δεν τη βολεύει το άλλο σχολείο.»
Αν δεν ήταν αλλοδαπός;
«Επειδή στο ένα σχολείο επικρατεί το αδιαχώρητο - σημείωσε ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Παναγιώτης Σάλτας - αποφασίσαμε να πάει ο μαθητής σε άλλο δημοτικό, ομοίως κοντά στο σπίτι του, με μικρότερο αριθμό μαθητών στη Γ΄ τάξη.»
Παρά όμως τον «αντικειμενικό» λόγο που επικαλείται ο κ. Σάλτας, όπως και η διευθύντρια του σχολείου, για την παρέκκλιση απ’ τη χωροταξική κατανομή, εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν πως δε θα είχε τεθεί θέμα απομάκρυνσης του μαθητή απ’ το πρώτο σχολείο, αν δεν ήταν αλλοδαπός.
Στο νέο σχολείο που εγγράφηκε, και ήδη απ’ την προηγούμενη Πέμπτη πηγαίνει ο μαθητής, δε φαίνεται να δημιουργήθηκε απολύτως κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα όμως έχει ο μικρός μαθητής, που αναγκάζεται να μετακινείται μέσα σε κεντρικούς δρόμους, μόνος του, εφόσον οι γονείς του εργάζονται, για να πηγαίνει και να επιστρέφει απ’ το σχολείο, διανύοντας μια σοβαρή απόσταση. Κι όλα αυτά όταν τα άλλα παιδιά της γειτονιάς του, οι συνομήλικοι και φίλοι του δεν αναγκάζονται να «ταξιδεύουν» καθημερινά σχεδόν ένα χιλιόμετρο δρόμο για να μάθουν γράμματα. Όλα αυτά γιατί στην Ελλάδα του 2009, ίσως κάποιοι είναι λιγότερο ίσοι απ’ τους υπολοίπους και δε «χωράνε» σε μια τάξη με 23 μαθητές. Όλα αυτά σε μια γειτονιά στη βόρεια Μυτιλήνη που αν μη τι άλλο βίωσε τη φτώχεια, την προσφυγιά, την προσπάθεια της επιβίωσης…”
άρθρο της Μαρίνας Πολλάτου
Emprosnet 17/02/2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)